決め [Kimeru] (LET OP SPOILERS)

こんにちは [Kon'nichiwa],
  
LET OP: deze blogpost bevat spoilers, als je de anime Wolf Children (Ōkami Kodomo no Ame to Yuki) nog niet hebt gezien, maar wel nog wil zien kan je beter wachten met deze blogpost lezen totdat je de anime hebt gezien! 

Iedereen komt wel eens voor keuzes te staan. Dan moet je beslissen wat je nou gaat doen. De ene is wat belangrijker dan de andere. Sommige keuzes kunnen ook je hele toekomst veranderen of bepalen. Soms neem je de foute. Bij School Days had Makoto kun een meisje moeten kiezen bijvoorbeeld. Aangezien ik nu dus in Havo 3 zit, moet ik voor de jaren er na een vakkenpakket kiezen. Als kind zijnde heb je waarschijnlijk ook voor een paar keuzes moeten staan. Welk snoepje neem je, want je kunt ze niet beide nemen. Tegenwoordig nemen wij gewoon allebei de zakken mee in plaats van 1 snoepje, maar daar gaat het even niet om. 

Laatst heb ik de anime Wolf Children, ook wel Ōkami Kodomo no Ame to Yuki genoemd, gezien. Iemand zei dat dat zijn nummer 1 anime was. Toen werd ik benieuwd. Het is maar 1 film had ik gezien. Dat vond ik al apart. Meestal heb ik na 20 episodes pas dat het me echt raakt. Bij andere ook al na 10. De stijl vond ik aan het begin al een beetje kinderachtig. Aan het begin dacht ik ook echt: "En hier moet ik dus bijna 2 uur naar kijken?" Op zich ben ik best blij dat ik hem gekeken heb. Ik geef hem persoonlijk een 7. Ik wil niet heel positief over de anime zijn, want dan heb ik een klein beetje het gevoel dat ik lieg. Maar persoonlijk vond ik hem niet heel slecht en het was best schattig.

Maar over keuzes gesproken. Uiteindelijk komen de kinderen Ame en Yuki voor een keuze te staan. Het zijn 2 wolvenmensen. Het zit al in de naam, half wolf, half mens. Ze kunnen gewoon transformeren wanneer ze maar willen. De keuze waar ze voor komen te staan is, willen ze nou een mens zijn of een wolf. Yuki wil een mens zijn, hoe hard het ook is. Ze werkt er ook voor en vindt het leuk om naar school te gaan. Ame vindt het helemaal niets aan om naar school te gaan en is dan ook eenzaam. Zijn voorkeur ligt er dus naar dat hij een wolf wil zijn. Hij gaat wel eens de bergen in en dan ontmoet hij een vos, sensei. Seinsei is de baas van alles op de bergen, Ame leert als wolf zijnde van alles van hem. Ame en Yuki krijgen uiteindelijk ruzie, om hun meningsverschil. Yuki wil mens zijn en vindt dat Ame dat ook moet. Aan het einde raakt Sensei bezeerd en wil Ame de opvolger van hem zijn, niemand is daar dus mee eens. Ze zijn bang om hem kwijt te raken. Helemaal aan het einde begrijpt Hana, hun moeder, dat Ame goed terecht is gekomen. 

Dat vind ik dus wel heel mooi aan de serie. De kinderen moesten iets beslissen over hun toekomst. Wat wilden ze nou zijn? Mens of wolf? In het echte leven gaat het ook een beetje zo. Wat ik ook mooi vond, was dat Ame uiteindelijk besloot zijn eigen pad te nemen ondanks wat iedereen er ook tegen had. Natuurlijk vind ik 10 jaar een beetje jong voor zo'n cruciale keuze, maarja in wolvenjaren is dat inderdaad al volgroeid. Maar Ame liet dus zien dat hij het allemaal wel zelf af kon handelen. Je moet in het echt ook niet andermans meningen opvolgen. Als iemand bijvoorbeeld dolgraag fietsenmaker wil worden, maar de ander is het er niet mee eens, dan moet degene die fietsenmaker gewoon doen waar hij het fijnste bij voelt. Je kunt je namelijk niet blij voordoen als je niet blij bent met wat je bent.