ごめんなさい [Gomen'nasai]

こんにちは [Kon'nichiwa],

Ik weet dat ik vorige week niets geplaatst heb, zoals de titel al zegt: "Gomen'nasai" Dus het spijt me. Ik was heel druk bezig met school, dus ik had niet bepaald de tijd ervoor. Ik heb wel heel erg mijn best gedaan, dus het was niet voor niets. Ik realiseerde me pas op paardrijden dat ik het vergeten was. Maar doordat ik dus mijn best heb gedaan heb ik wel een aantal tienen binnengehaald (voor Engels, natuurkunde, Frans, Duits, Nederlands grammatica en zélfs wiskunde). Ik zit nu in 3 Havo en ik moet dit jaar dus keuzes gaan maken. Ik heb van de docente van aardrijkskunde gehoord dat we dit jaar alsnog door konden gaan naar atheneum, dus ik wil er dit jaar écht voor gaan. Ik weet ook al ongeveer ga doen. Ik wil naar het vakkenpakket natuur en gezondheid en als extra vakken wil ik Duits én Frans. Mijn broer vraagt zich af of dat wel gaat lukken, maar het lijkt mij helemaal perfect als het kan. Ik ben namelijk best goed in talen. Vorig jaar had ik echt een hekel aan Duits, dus ik zou dit vorig jaar echt niet zeggen. Vorig jaar voerde ik ook eigenlijk niet zo heel veel uit en als je niets doet voor een vak ga je er ook niets van snappen. Ik heb nu dus op de site het digitale boek van vorig jaar afgespeurd en de grammatica overgeschreven. Het was heel wat, maar nu ik het snap vind ik Duits niet zo'n hele verkeerde taal. Ik heb laatst ook een nieuwe btelefoon van mijn vader gekregen, waar ik echt ontzettend blij mee ben. Mijn vorige telefoon had namelijk een aantal barstjes... Ik was er perongeluk overheen gefietst... Ik zei ook dat ik hem niet ging gebruiken voor ik een hoesje had en een beschermplaatje over mijn glas. Vlak de dag erna ging ik ook naar de action en had ik een hoesje gekocht. Mijn vader had ook al een Flip Case besteld. Ik wild persé een wit hoesje, want ik had al vooruit gepland dat ik hem ging versieren met dango. Toen  ik die van de action had gekocht wilde ik die ook met dango versieren, maar ik dacht dat we geen pennen hadden waar ik ermee op het hoesje kon tekenen. Toen mijn 2e hoesje dus binnen was zocht ik naar voorbeelden om te versieren en uiteindelijk zag ik ook een mooi ander hoesje en die heb ik nagemaakt po het hoesje van de action. De Flip Case is helemaal "eigen design" en is ook erg simpel na te maken. Ik vind het best mooi geworden. Dit is dus het eindresultaat: 

Ik heb ook gewoon de stof uit de action gehaald en dat erop geplkakt met textiel lijm van de action. Ik heb ook gezocht naar het woord dango daikazoku in  het Kanji en dit kwam eruit.

De zon heb ik met glow in the dark nagelak ondergesmeerd, dus als t donker is schijnt het zonnetje ook nog

Ik heb op de binnenkant mijn naam in het Kanji, Katakana en Hiragana geschreven

Ik had dus al gezocht naar wat de tekst van het liedje dango daikazoku in het Kanji en hier is het voor degene die er nieuwsgierig naar zijn:

だんご　だんご　だんご　だんご　だんご　だんご　大家族 

だんご　だんご　だんご　だんご　だんご　大家族 

やんちゃな焼きだんご　やさしいあんだんご 

すこし夢見がちな　月見だんご 

おすましごまだんご　四つ子串だんご 

みんなみんなあわせて　１００人家族 

赤ちゃんだんごはいつも幸せの中で 

年寄りだんごは目を細めてる 

＊なかよしだんご　手をつなぎ　大きなまるい輪になるよ 

町をつくり　だんご星の上　みんなで笑いあうよ 

うさぎもそらで手をふってみてる　でっかいおつきさま 

うれしいこと　悲しいことも　全部まるめて 

＊くり返し 

だんご　だんご　だんご　だんご　だんご　だんご　大家族 

だんご　だんご　だんご　だんご　だんご　大家族 

だんご　だんご　だんご　だんご　だんご　だんご　大家族 

だんご　だんご　だんご　だんご　だんご　大家族

教育 [Kyōiku] (deel 2)

こんにちは [Kon'nichiwa],

Sorry, ik ga vandaag nog niet verder met het verhaal,maar dat komt omdat ik een hele week school dus achter de rug heb, gisteren nog paardgereden heb en nu dus een beetje moe ben. Ik wil niet zeggen dat ik uitgeput ben door maar 1 week school, maar ik wil met 100% van mijn hoofd bij het verhaal blijven, anders ben ik bang dat er een hoop onzin uit komt. Gisteren had ik het er ook over om een deel 2 te maken over mijn schoolweek en sowieso het onderwerp school en nou ben ik er dus uit om het vandaag te doen. Het spijt me voor degene die het verhaal hadden willen verder lezen, maar ik neem aan dat het ook niet leuk is om een verhaal te lezen, waar ik mijn best niet op doe. 

 Ik was gisteren ook vergeten te vertellen dat mijn band op de eerste dag school meteen plat was. Ik was toen dus echt heel erg chagrijnig. In ieder geval school in Japan. Is het net zoals in anime? Of net zoals de gewoontes heel streng en dus helemaal niet anime-achtig.

Ook in Japan is er gewoon een leerplicht.Van 3 tot 6 jaar gaan ze naar de kleuterschool (
yôchien). Van 6 tot 12 jaar gaan ze naar de basisschool (shôgakkô). Van 12 tot 15 gaan ze naar het "lagere" middelbare onderwijs (chûgakkô). Van 15 tot 18 gaan ze naar de "hogere" middelbare school (kôtôgakkô). Tot slot hebben ze ook de mogelijkheid om 4 jaar naar de universiteit te gaan. Eigenlijk is het hetzelfde systeem als dat wij kennen. Bij ons is de kleuterschool groep 1 en 2, de basisschool kennen wij ook, het "lagere" middelbare onderwijs is bij ons de onderbouw en het "hogere" middelbare onderwijs is de bovenbouw. Als je eenmaal op de universiteit zit, dan heb je echt de zekerheid dat je daar ook zal slagen en dat je toekomst er heel helder uit gaat zien.

Ik vind de systemen aan de ene kant wel iets beter in Nederland, want hier heb je tenminste verschillende niveaus. Praktijk, basis, kader, mavo, havo, atheneum/gymnasium. Hier wordt er ook goed naar gekeken wat je aankan en wat niet. Aan de andere kant is het daar beter, want hier als je een lager niveau dan mavo hebt gedaan is er niet zo heel veel zekerheid over wat je gaat doen. Als je een atheneum diploma hebt en ook nog eens in de universiteit hebt gezeten, weet je echt zeker dat je een mooie toekomst tegemoet komt. Dus dat is niet echt fijn voor degene die niet zo heel goed kunnen leren. Ik ken ook iemand, ze doet kader, omdat ze dus niet goed in Engels zit. Ze zit echt niet op de goede plek, want alles is te makkelijk voor haar behalve Engels.

De kleuterschool is daar wel erg streng. Je leert meteen alle beleefdheidsregeltjes. Best logisch eigenlijk, want je moet iets zo vroeg mogelijk aanleren, wat wel kan en wat niet kan. In Nederland leer je ook op de lagere scholen dat je niet mag vloeken, geen fysiek geweld mag gebruiken enzovoort. Alleen in Japan hebben ze natuurlijk veel meer etiquette. Niet alle basisscholen hebben in Japan een verplicht uniform aan. Met schoolreisjes dragen ze wel vaak een identieke pet op. De basisschool kinderen in Nederland krijgen dan een bandje om. Ik vind dit persoonlijk wel handiger, want de kinderen krijgen ze niet gemakkelijk af en verliezen ze dus ook niet zo heel snel. Nederland praat ook heel vaak over bezuinigen enzo en zo'n bandje is wel wat goedkoper dan zo'n petje.

Op de middelbare scholen dragen ze wel een uniform, dat zie je dus ook terug in anime. De laatste tijd wordt er wel veel gediscussieerd over de schooluniformen. Je hebt dus 2 delen van de middelbare school, de lagere en de hogere. Als je de lagere hebt gehad dan kun je eigenlijk al van school gaan en werk zoeken, maar als je doorgaat naar de hogere heb je meer kan op betere banen. 90% kiest er ook voor om naar het hogere middelbare onderwijs te gaan. Het is van de kleuterschool eigenlijk allemaal hetzelfde pad naar de universiteit. Het hogere middelbare onderwijs is ook het allerzwaarst, de studenten moeten heel hard leren voor hun toelating op de universiteit. Als je naar de universiteit gaat, ben je er ook van verzekerd dat je een goede baan krijgt. Vaak zijn de scholen ook allemaal gecombineerd. Daardoor is er ook concurrentie tussen scholen, iedereen gaat naar de gecombineerde scholen. Tussen alle jaren zijn er ook geen rapporten die bepalen of je overgaat naar het volgende jaar.

教育 [Kyōiku]

こんにちは [Kon'nichiwa],
 
Jeej na 6 weken vakantie weer naar school! Nou kunnen we onze vrije tijd weer aan school opgeven en hier ben ik echt zo blij mee! Eigenlijk niet... Maar, er zijn ook mensen die juist naar school willen, zoals de kinderen in Afrika die hele dagen moeten werken om in de avond eten op hun bord te krijgen. Daar hadden we het op vrijdag toevallig met geschiedenis over, kinderarbeid. Kinderen moesten vroeger in fabrieken werken onder slechte omstandigheden. Als mensen verongelukten tijdens het werk en het een chronisch letsel zou blijven, waardoor ze niet zouden kunnen werken, werden ze niet betaald en konden ze dus bijna of gewoon niet meer rondkomen. Dat gebeurde vrij regelmatig, want het was erg gevaarlijk in de fabrieken. Uiteindelijk werd er een leerplicht opgesteld, die we nu nog steeds kennen. Vaak hebben we geen zin in school, maar als je zou moeten kiezen om te doen wat we vroeger zouden moeten doen of naar school gaan zou ik zeker voor school kiezen! 

Alle scholen zijn nu dus weer begonnen en nu zit ik dus officieel in de 3e. Aan de ene kant bevalt het me wel en aan de andere kant ook weer niet. Ik krijg nu erg veel te maken met tussenuren. Het zit dan wel niet in mijn vaste rooster, maar het is zeer irritant. Op woensdag en donderdag had ik 1 tussenuur en op vrijdag had ik er 2! Omdat er lessen uitvielen. In de 1e en de 2e zorgde de roostermaker er nog voor dat we een invaller kregen of dat de lessen een beetje opgeschoven werden maar nu dus niet meer. We hebben ook nieuwe tijden, waar ik niet bepaald blij mee ben. Normaal waren dit de lestijden:



8.15-9.05 
9.05-9.55
9.55-10.45
kleine pauze
11.05-11.55
11.55-12.45
grote pauze
13.15-14.05
14.05-14.55
14.55-15.45
15.45-16.35


Meestal toen ik tot het 9e lesuur had, had ik wel heel erg veel trek, maar nu heb ik tenminste niet om de 2 lesuren meteen een pauze. Ze hebben het 9e lesuur wel afgeschaft, maar ik kom nu steeds later thuis. Meestal was ik super blij dat ik tot het 5e of het 4e had, maar dat is nu dus ook weer een stukkie later geworden. Als je 1 tussenuur hebt heb je ook maar 1 les en meteen weer pauze (of de tussenuur). Als je dus 2 tussenuren hebt moet je maar 2 en een half uur door zien te komen, want dan heb je te maken met 2 pauzes. Wat ik wel heel fijn vind is dat we een kwartier later aanwezig hoeven te zijn. Dus dit is het nieuwe rooster:
 

8.30-9.20
9.20-10.10
kleine pauze
10.30-11.20
11.20-12.10
grote pauze
12.40-13.30
13.30-14.20
kleine pauze
14.35-15.25
15.25-16.15


Maar mijn vriendin is laatst dus naar Apeldoorn verhuist en nou moeten we allebei een beetje uitzoeken met wie we gaan fietsen en bij wie je gaat rondhangen. Ik heb het eigenlijk een beetje verpest in de brugklas denk ik, maarja shit happens. Eerst was ik alleen bij Naomi, dus ik mis haar wel een beetje aan mijn rechter zijde. Vroeger dacht ik wel eens dat het zo irritant is dat ze telkens van kant wisselde en dat ik haar telkens weer kwijt was, maar nou is dat wel een beetje kaal. Nu moet ik ook mijn eigen brood klaarmaken, want normaal als ik trek had in de pauzes stal ik de helft van haar brood. We liepen ook wel eens een beetje te klooien als ik trek had, maar zij niets wilde geven. Vaak pakte ik dan een deel van haar broodje, zij trekte terug, dan scheurde het broodje en at ik het gauw op. Of ik pakte stiekem wat, terwijl zij het niet doorhad. Ik heb tot nu toe wel alleen gefietst, behalve de terugweg op woensdag. Een "vriendin" vroeg of ik met haar wilde mee fietsen en 2 van haar andere vriendinnen. ze doen alle 3 kader en daar gedroegen ze ook naar. Niet dat er wat mis is met mensen die een lager niveau doen, maar sommige kinderen zijn echt zulke krengen! Dus ik fietste met ze mee en ze lieten me er niet naast en bleven pal naast z'n drieën fietsen. Uiteindelijk gingen ze me ook nog recht voor mijn neus belachelijk maken! Dus ik zei dat ik echt niet meer verder met ze ging fietsen en ook niet hoefden verwachten dat ik ze nog wilden spreken en sloeg een random weg in. Toen kwam de uitspraak "Je weet pas wie je echte vrienden zijn als je ze leert kennen." goed van pas. woensdag was dus niet bepaald mijn favoriete dag. Ik heb ook nog een jongen in de klas, die kan soms heel aardig zijn en andere keren heel bot. Hij doet dat natuurlijk wel op een grappige manier, zodat je kan lachen. Zo zei hij: "Mis je Naomi al?" "Ja een beetje," toen begon hij dus keihard te lachen "Zij is tenminste aardiger dan jou!" "Dan zoek je vriendinnen, want anders red je het niet, echt niet.." Daar heb ik dus echt de hele week aan lopen denken, maar het komt denk ik wel goed. In de pauzes zit ik nu bij de mensen die op het atheneum zitten en dat bevalt me wel. Ze zijn hartstikke aardig en ik kom ook aan het woord, de gesprekken gaan tenminste ook ergens over. Als ik bij mijn eigen klas gaan staan hoef ik niets te zeggen, sta ik er maar een beetje bij en het enige wat ze doen is lachen. Daar heb ik dus geen zin in. Ik zit in de klas ook alleen en meisje vroeg (ook op woensdag) waarom ik nou telkens alleen zat. Ik werd een beetje pissig daarom, omdat er maar 7 van de 22 kinderen meiden zijn, dus niet elk meisje kan 2 aan 2 naast elkaar zitten en ze hebben al ongeveer bepaald hoe ze zitten. De jongens die ook telkens overblijven zit ik ook liever niet naast. 1 jongen heb ik vorig jaar wat problemen mee gehad, waardoor ik hem niet mag, zeker niet omdat hij telkens zo "neutraal" reageert. En de andere jongens (een stuk of 2) die dan overblijven om naast te zitten mogen mij niet ofzo, in ieder geval er zit een afstand tussen. Woensdag was dus niet mijn favoriete dag, maar ik praat elke dag met een jongen die mij telkens weer aan het lachen kan maken. Dat is die ene jongen uit Hongarije waar ik de vest zo leuk van vind. Ik noem hem telkens Donut omdat hij Donát heet. Dat komt van Donatus en dat is Latijns voor een gift van god zei hij. Helaas heb ik niet meer zoveel tijd, zoals ik al verwacht had... Veel meer huiswerk en de langere dagen helpen er ook niet echt bij. Oh ja en we zouden eigenlijk 18 leerlingen in de klas hebben in plaats van 22, maar dat zou te klein zijn, dus we hebben 2 leerlingen van de parallel klas gekregen en 2 leerlingen die waren blijven zitten.

Dit was ongeveer een beetje mijn week, ik wilde er ook nog wat bij vertellen over de scholen in Japan, maar ik denk dat ik morgen of volgende week, aangezien ik voor morgen nog dat stuk verhaal verder ga vertellen, ga posten. Anders wordt het zo'n lang bericht en ik weet gewoon dat niemand dat wil lezen.


さようなら [Sayōnara]

Her diary.. ~1~

こんにちは [Kon'nichiwa],

Ik had gister al gezegd da ik op elke zondag een stukje van een verhaal wilde schrijven en ik heb al aardig wat in mijn hoofd zitten om te schrijven. Dit is de verhaallijn: Een man vertelt wat over zijn vrouw, hoe ze was en wat ze hebben meegemaakt. Haar laatste woorden waren dat hij haar dagboek moest lezen. De man en de vrouw hebben 3 kinderen. De vrouw is op 27 jarige leeftijd overleden en de man heeft nooit geweten hoe hij de dood moest accepteren en heeft het dagboek voor 4 jaar lang niet aangeraakt, tot hij beseft dat het een keer tijd wordt om de stap te zetten.
~
~
~
Hoi, ik ben Dean. Mijn vrouw Desi is 4 jaar geleden overleden. Haar laatste woorden waren dat ik haar dagboek moest lezen. Ze had hem al vanaf haar 15e bijgehouden. Ze stierf toen ze net 27 jaar was. Ze was een erg vrolijke vrouw. Ze kon iedereen vergeven, wat ze ook gedaan hadden. Ze sloot ook iedereen op in haar hart. Als ze je haatte dan had ze daar ook echt een goede rede voor. Soms werd ik wel eens bang van haar, want ze zei altijd dat je een jongen goed moest opvoeden tot een man, als het zijn eigen kont niet eens kon afvegen, was het niet waardig om man genoemd te worden. Daarmee bedoelde ze dat een jonge jongen niet te veel verwend moest worden en hij op zijn eigen benen moest leren lopen, omdat het anders een verwende jongen zou worden die alles voor hem laat doen. Ze zei ook altijd dat ze een slechte ervaring met de niet waardige mannen had, dus daarom zei ze dat altijd.  Helaas stierf ze dus aan een ernstige ziekte. Het ging steeds slechter met haar en elke avond schreef ze trouw in haar dagboek. Toen ze stierf keek ze me recht in de ogen aan en zei ze "Dean ik wil dat je dit dagboek leest, wat er ook gebeurd, je moet het lezen." Ik kon het niet accepteren dat ze dood was, dus ik heb het nooit gelezen tot nu toe. Ik heb ook nog 3 kinderen Jolie, Fleur en George. 2 Meiden en 1 jongen. George was de jongste en was 3 toen Desi stierf. Ik heb me altijd gehouden aan wat ze zei om hem tot een échte man op te voeden. Hij is 7, heeft veel vrienden en vriendinnetjes en gedraagt zich zoals het hoort. Hij kan zich nog steeds als kind gedragen, maar dan wel als een gentleman. Jolie was 8 toen Desi stierf. Eerst was het een heel levendig meisje, maar toen haar moeder er niet meer was leek het net of haar wereld een beetje instortte. Het is en blijft gevoelig voor haar, gelukkig gaat het nu wel stukken beter met haar want gaat inmiddels naar de 2e klas en in de brugklas had ze veel kinderen die haar begrepen en waar ze dus ook bevriend mee is geraakt. De dood van Desi heeft Fleur ook overduidelijk geraakt, vroeger was ze zo'n lief meisje, maar langzaam veranderde ze in een keihard kreng. Zij is inmiddels al 11 en gaat naar de brugklas, maar laatst viel ik een beetje tegen haar uit, dat het niet langer zou kunnen doorgaan omdat Desi dit ook niet leuk zou hebben gevonden en ineens brak er een soort van muur. Ze stortte in en liet me een kant van haar zien die ik al heel lang niet meer had gezien. Ik was opgelucht om te zien dat het toch nog mijn kleine Fleur is. Ik hoop dat hetzelfde in de brugklas gebeurd als bij Jolie en wij onze Fleur terug krijgen... Ik vind de dood van Desi ook nog heel erg lastig dus ik denk dat ik haar dagboek een ander keer ga lezen...
~
~
~
Zoals je misschien al hebt gelezen is dit een beetje een heavy verhaal, maar dit was een beetje het eerste wat in mijn hoofd popte, maar ik hoop dat jullie hem uiteindelijk ook leuk gaan vinden :)

休暇で [Kyūka de]

こんにちは [Kon'nichiwa],

Ik was de afgelopen weken op vakantie, misschien dat jullie het al gemerkt hadden, maar ik had dus ook al iets van 2 weken niets gepost. De laatste 4-7 berichten had ik trouwens gepost toen ik in polen was. We zaten in een best wel niet toeristisch stuk. Dat was wel jammer. We bleven daar 4 nachten. De eerste 3 dagen konden we ons nog best wel goed vermaken, er waren marktjes enzo, maar de laatste dag begon het toch wel een beetje te vervelen. Ze hadden daar trouwens zulke lekkere ijsjes! Ik moet wel zeggen dat ik geen spijt heb dat we dus een tijdje langer gebleven waren, anders hadden we toen we thuis kwamen geen 5 puppies! We kwamen namelijk onderweg naar de supermarkt een advertentie op een boom tegen. Er stond op dat er 5 shih tzu puppies van 7 weken te koop waren. Die pups vonden wij zo schattig! tenminste mijn broer op het eerste moment niet echt, want hij zei ook dat hij ze echt niet ging uitlaten en er niets mee te maken wilde hebben. Die avond haalden we dus 1 pup op. Ze waren echt super goedkoop! 150 euro, ze zijn namelijk 100% shih tzu en als we wilden zouden we er een stamboom bij kunnen maken. Het scheelt dat wij dat niet hoeven, wij willen een hond alleen maar, omdat ze lief zijn en we zeggen ook altijd dat als je een hond neemt dat je hem voor de rest van zijn of jouw leven moet houden. Maar we gingen dus kijken of er leuke pups waren en ik had me voorgenomen dat ik de eerste pup zou kiezen die op me af kwam en mij likte. Die keuze was dus snel gemaakt. Ik had alleen niet verwacht dat er zo'n vreselijk egoïstisch verwend bijterig nest uit zou komen. Oke dat is dus niert waar, maar ze was wel 1 van de vreslijk brutale monstertjes. Ik heb haar Kaya genoemd. Eerst konden we namelijk geen naam verzinnen en dacht ik aan de naam Esmee. Niemand was het daar mee eens dus zouden we er een nachtje over slapen, maar ineens dacht ik aan het knuffelkonijn waar ik niet zonder kan slapen en die het Kei! Dus toen dacht ik aan Kaya, daar was iedereen het dan wel mee eens. Eerst kon ik het alleen niet eens uitspreken haha.Weet je wat ze als eerste deed toen we haar ophaalde? Op mijn knuffeltje Kei plassen... 

Daarna gingen we naar Tsjechië, maar daar zou het regenen, dus daar bleven we maar 1 nacht, want anders zou het niet bepaald een geweldige vakantie worden. Toen bedacht mijn moeder om naar Slowakije te gaan, daar bleven ook maar 1 nacht want het was heel erg duur! Maar dan ook echt heel erg duur. Daarna dacht mijn vader eraan om dus naar Hongarije te gaan. We gingen naar Balaton Almadi. Dat was echt geweldig! Het weer was perfect, er was een heel cool strand en het was supergezellig. Daar bleven we 7 nachten. De eerste dag gingen we de hele dag naar het strand. Er mochten geen honden komen, dus we moesten Kaya maar mee zien te smokkelen. De huisbaas van waar we sliepen was ook heel erg aardig en gaf ons een kattenvervoersbox. Daar deden we een handdoek omheen en we konden Kaya zo meenemen! Ze heeft daar ook een hele grote vriendin gemaakt. Dat was een vrouw die achter de bar stond en ze had meteen door dat er een hond was. Gelukkig was ze stapeldol op honden en elke keer dat we op het strand waren speelde ze eventjes met Kaya. Ze vond het heel jammer dat we weg gingen dus we hebben haar toegevoegd op facebook en hebben haar E-mailadres gekregen, zodat we nog foto's naar haar konden sturen. Helaas waren we op de eerste dag heel erg verbrand, we vervelden allemaal en het brandde! De rest van de week hadden we ons heel erg vermaakt. Eerst sliepen we alleen in het Hongaarse huisje met de huisbaas en de huisbazin, maar er kwamen ineens heel veel Hongaarse mensen bij! Gelukkig konden die wel Engels, want dat konden de Huisbaas en de huisbazin niet zo goed. Ze waren echt super aardig! Als het kon had ik ze zo meegenomen. Eerst dacht ik nog van "Jeks, mensen, moet dit?" Maar uiteindelijk bleken ze dus super aardig te zijn en ik praat nu nog zelfs met een paar van hen. Weet je wat ook grappig was? De huisbaas en de huisbazin waren super aardig en gastvrij. Ik kreeg elke ochtend een kopje thee, mijn broer een kop koffie en mijn vader en moeder een glaasje palinka. Hij was ook heel dol op Kaya. We hebben een aantal foto's gemaakt en weet je wat we op de laatste dag kregen? Een fles Palinka! Maar weet je wat we ook kregen? EEN BONNETJE VAN WAT DE THEE DE KOFFIE EN DE PALINKA GEKOST HEEFT (rond 50 euro). Maar ja weet je, het overnachten was zo goed koop, dus we vonden het niet zo erg, maar we moesten zo hard lachen op de terugweg! 

Op de terugweg moesten we eerst iets van 10 uur in de auto zitten om terug te gaan naar Polen omde andere hondjes mee te nemen. Mijn vader wilden die namelijk toch ook maar hebben. Toen we terug kwamen waren alle hotels vol! Dus uiteindelijk konden we toch nog een hotel vinden, maar dat was echt een krot in een best wel nare wijk... Ik bedoel, de trappen kraakten, de vloer kraakte en van het toilet wist ik niet eens of het nog wel bruikbaar was, het stond scheef en er lagen menstruatiedruppels op de vloer, echt goor! En dat toilet was een gedeelde toilet van 2 verdiepingen omlaag. Dus als we onze behoeftes moesten doen gingen we maar naar buiten, waar het echt koud was, naar het café wat voor het hotel stond en daar maar naar de wc gaan. Ze zeiden wel dat het niet uitmaakte, omdat ze het inmiddels wel gewend waren. Er hingen in het hotel ook best wel veel borden dat je er niet mag roken en toch rook het er heel erg naar sigaretten rook. Van al mijn negatieve punten waren er ook nog wel pluspunten hoor! We kregen de pups heel makkelijk meegesmokkeld, de kamer rook heel fris, de dekens lagen lekker en het was super gezellig. Alleen de boiler had al heel snel geen warm water meer, dus toen ik graag warm wilde douchen kon dat ook niet... 

Dit was zo ongeveer mijn vakantie en ik wilde nog iets kwijt: Ik ben ook heel erg blij dat ik weer thuis ben, omdat ik best wel veel dingen heb gemist en nu kan ik weer in mijn eigen bed liggen want ik heb de hele vakantie op planken met schuim erop gelegen haha. Nadat we terug waren trouwens kreeg ik meteen mijn vriendin te logeren. Ik had afgelopen week wel kunnen bloggen, maar eigenlijk had ik er nog niet heel veel zin in, want ik was echt uitgeput. Oh ja maandag heb ik trouwens alweer school, dus ik wilde ook even kwijt dat ik nu niet zo heel veel tijd meer ga hebben, maar dat ik elk weekend nog ga bloggen en ik had nog een idee om elke zondag een soort van verhaal te schrijven. Ik heb al een beetje inspiratie, maar ik ga niets verklappen, Jullie lezen het morgen maar! Hier zijn nog een paar foto's:

Dit was de groep Hongaren die er uiteindelijk bij kwamen, rechts achter is trouwens mijn vader, mij kun je niet compleet zien maar ik zit rechts naast mijn vader met de groen witte mouwen de bruine armen. Ik had op die avond trouwens ook een beetje Palinka gehad, maar eerst brandt het je hele mond en daarna heeft het een beetje een pepermunt smaakje. De Hongaren hebben trouwens hele lekker typische gerechten. De jongen vooraan in het blauwe vest vind het maar raar dat we het nooit gegeten hadden, maar ik praat nog steeds best wel veel met hem. Mijn vader maakt ook de hele tijd grapjes tegen mij dat we hem gingen ontvoeren enzo. Stiekem vind ik zijn vest hartstikke leuk. Hij droeg trouwens telkens een superman shirt, dat was echt geweldig! Maar mijn vader maakt ook de hele tijd grapjes dat ik moest vragen of hij zijn vest wil opsturen, maar ik ga hem natuurlijk niet van zijn vest beroven, dus shhht don't tell anyone I like his vest :D.

In Dit huis sliepen we, als je goed kijkt zie je ook de huisbaas. Gek genoeg mocht Kaya hem niet. Ze liep de hele tijd met de staart tussen de benen van hem weg en als hij haar oppakte ging ze keihard krijsen en beet ze van haar af. Waarschijnlijk was dat ook, omdat hij behoorlijk lomp was.

We hebben ook tank gereden, dat was ook echt heel erg gaaf. Bij de gedachtes alleen al dat als de kanon het nog deed dat het een moordmachine zou zijn. Hij kwam ook echt uit het Hongaarse leger. Hij was alleen defect geraakt, dus ze hebben gezorgd dat hij niet meer heel gemaakt kon worden en kon worden verkocht. Weet je dat zo'n ding nog pittig hard gaat?

Iedereen heeft ook een keertje 10 minuten in dit vliegtuigje gevlogen. Tenminste iemand anders bestuurde het vliegtuig, maar het was echt gaaf! Eerst dacht ik dat het een beetje eng zou zijn, maar de bestuurder zei ook de hele tijd kein Angst kein Angst, komm komm. Dus uiteindelijk was ik er ook maar in gegaan en ik ben blij dat ik dat gedaan had. Uiteindelijk kwamen er ook van die hele kakkerige Nederlanders van "Met hoeveel mensen kun je erin zitten?" Ik dacht echt "hallooo als jullie opgelet hadden hadden jullie het gezien."Toen het er dus 1 persoon per rit bleek te zijn gingen ze maar weg.

Er was ook een rondvaart van een uur op het Balaton meer, dat was ook heel gaaf. Je zag de bergen eromheen, het was gezellig, het water was heel erg mooi en zo zijn er nog wel veel meer dingen op te noemen.

Dit zijn de 2 overgebleven puppies, deze houden we ook gewoon. De voorste is Gypsy en de achterste is Kaya. Kaya is van mij en Gypsy is van mijn ouders.

Dit is Ronja. Eigenlijk kwam zij ook als eerste naar mij toe. Ik moet ook toegeven dat ik haar 1 van de interessantste puppy's vond. Ze was heel erg brutaal en gooide iedereen om. Maar ze ging niet helemaal goed samen met Kaya omdat ze hetzelfde zijn. Dominant, eigenwijs en een beetje egoïstisch. Zij is samen met Sascha naar mijn vaders werk gegaan, dus waarschijnlijk ga ik haar nog wel eens zien :)

















En dit gekke ding hier is Kaya. We hebben al heel veel grappen over haar gemaakt dat we bijvoorbeeld de witte stip op haar kop als doelwit gaan gebruiken. Ook snuffelde ze eerst een beetje bij putten en 1 keer was ze er zelf bijna ingevallen dus vanaf toen zeggen we ook wel eens als we een put tegen komen "Gauw gooi haar erin, nu het nog kan!

Dit is Sascha, zij is ook naar mijn vaders werk gegaan met Ronja. Sascha en Ronja zijn echt de perfecte combinatie, want Ronja dat is een lompe zak die iedereen en allen omver loopt, terwijl Sascha juist wat voorzichtiger is, maar Sascha is ook een stuk zwaarder, dus als Ronja te druk is, gaat Sascha gewoon op Ronja liggen. Ik heb inmiddels ook al heel veel leuke verhalen over hen gehoord

En tot slot hebben we Bruno, dat is het enigste mannetje. Ook hij was echt een schatje. Hij was alleen extreem lastig, want hij had alleen maar aandacht nodig, want anders ging hij piepen. Hij is verkocht aan iemand in Eindhoven. Ze vonden hem echt geweldig! Maar nu heet hij ook Mattie. We kregen laatst ook superleuke foto's van hem binnen, we zien echt dat Bruno/ Mattie het naar zijn zin heeft.

Dit is Gypsy, echt een schatje. Ze kan soms gewoon niet zonder mensen! Ze lijkt echt extreem veel op haar broertje. De eerste nachten kon ze niet eens slapen en moest je haar in slaap aaien! Als ze te lang geen aandacht kreeg werd ze ook een beetje panisch en ging ze heel erg piepen, gelukkig valt dat nu heel erg mee, ze vind het wel heerlijk om naast je te slapen, maar aangezien je de rangorde verstoord als je ze meeneemt naar je slaapkamer s dat echt heel lastig. Ook als je haar lang genoeg aandacht geeft gaat ze helemaal op haar rug liggen en een beetje woelen.

En tot slot hebben we Leon, maar hem hadden we alm, dus tja. We hebben hem al iets van 3 jaar. Hij is nog steeds ons lieve hondje. Het is alleen wel een beetje een scheiterd, want hij is voor alles bang wat kleiner is dan hem, dus ook voor de pups, hij moet ook behoorlijk aan ze wennen.

インタビュー [Intabyū]

こんにちは [Kon'nichiwa],

Nog steeds heeft niet iedereen antwoorden op mijn vragen gegeven, maar dat is jammer dan. Ik heb 7 mensen vragen gesteld. Ik heb maar 4 mensen die normale antwoorden gaven op mijn vragen. Ik vind dat niet zo'n ramp, ik bedoel, ik wil mensen ook niet ermee opschepen dat ze van mij gewoon moeten wakker liggen om een goed antwoord te geven. Ik heb aan codedwrench, Naomi, Bryan en Remco de vragen gesteld. Codedwrench is trouwens mijn broer, hij heet niet zo, maar hij wil graag zo genoemd worden, vrienden noemen hem ook gewoon moersleutel. Hier zijn de antwoorden:



1. Hoeveel anime heb jij gezien?

Codedwrench: 47

Naomi:Veel
Bryan: 186 series, 85 films, 53 specials en 44 ova's. totaal aan items 369 die ik heb afgekeken. 22 on-hold en 18 dropped.

Remco:  Veels te veel. Heb 102 series/films/OVA's volledig af gekeken. Totaal met de anime die ik nog aan het kijken ben of mee gestopt ben, is dat meer dan een maand kijk tijd (1952.4 uur).



2. Wat is je favoriete anime?

Codedwrench: Death Note

Naomi:Noragami, Death Note, Sword Art Online, Blue Exorcist, kan niet kiezen

Bryan: Een favoriet kiezen op mijn niveau is al best moeilijk. Per genre verschilt het. Als rom-com: Toradora, maar als Horror/supernatural: Corpse Party Tortured Souls. Als Harem: Date a Live, action: Btooom, als mecha: kakumeiki Valvrave, sci-fi: Guilty Crown, Supernatural: Deadman Wonderland, Drama: Rainbow Nisha Rokubou no Shichinin... en verder kan ik er nog veel noemen maar je snapt me wel over het algemeen momenteel (van de niet main-streams als One Piece, Naruto, Bleach, HunterxHunter en Fairy Tail) denk ik: No Game no Life.

Remco:  Dit is een lastige, omdat ik vele goede anime heb gezien. Als ik zou moeten kiezen, zou ik denk ik voor Wolf Children gaan. Het valt namelijk in de "fairy tale" categorie die mij behoorlijk aanspreekt. Het is zeer mooi geanimeerd met een goede verhaal lijn. Ook de harde feiten (de keuze van Ame om weg te gaan bij zijn moeder) hebben veel impact gehad.


3. Wie is je favoriete anime karakter?

Codedwrench: Okabe Rintarou, hij is grappig

Naomi:God Yato

Bryan: Ja natuurlijk is die keuze ook niet zo makkelijk haha. Als ik echt moet kiezen, zou het denk ik Naruto of Luffy zijn.

Remco:  Een hele simpele vraag die ik niet zomaar kan beantwoorden. Zo is bijvoorbeeld Akihisa Yoshii (Baka to Test to) niet zozeer een uniekum qua karakter, maar hoe ze hem hebben gebruikt is perfect. Daardoor zou hij denk ik mijn favo karakter zijn. Maar er is ook bijvoorbeeld Shiro (Deadman Wonderland) wie gewoon een zeer goede character is qua originaliteit.


4. Als je een anime karakter kon daten, wie zou het zijn?

Codedwrench: Niemand

Naomi:Rin

Bryan: Hmm... ik denk Tohka Yatogami. omdat ze zo lief, snel jaloers en innocent is haha.

Remco:  Oh help. uhm... Deze zet me weer eens aan het denken. Konata Izumi (Lucky Star) kijkt de hele dag anime en gamed tot diep in de nacht. Maar verwacht niet dat zij ooit gaat werken. Sankarea (Sankarea) is leuk en aardig, maar zij is dood. Shouko Kirishima(Baka to Test To) is calm and confident of herself, but would electrocute me every 10 minutes. Of tewel, Ik zou voor Konata Izumi gaan, simpelweg vanwege het feit dat zij het meest normaal van iedereen is.


5. Wat is je favoriete genre van anime?

Codedwrench: Ik denk actie, omdat dat ook het meeste is wat ik heb gezien

Naomi:Actie

Bryan: Ik ben altijd wel in voor een slice of life/romance. zoals Clannad, Tonari no Kaibutsu-kun, Toradora en Kimi no iru machi

Remco:  Hangt van mijn mood af. Soms houd ik van een zeer emotionele slice of life, andere moment van goede actie en soms houd ik gewoon van droge humor.


6. Gebruik jij http://www.myanimelist.net?

Codedwrench: Ja, codedwrench

Naomi:Nee

Bryan: Ja, TheBryan2010. Elke kleinste update komt er meteen op te staan.

Remco:  yep, http://myanimelist.net/animelist/TCLF



7. Wat vind je van http://www.livinginkawaii.blogspot.com en wat voor cijfer zou je geven? 

Codedwrench: Op zich wel oke, een 7 van de 10

Naomi:8

Bryan: Een 6, ik hou zelf niet zo van blogs en vindt ze niet heel boeiend xd teveel leeswerk:)

Remco:  Leuk en interresant om te lezen. Mist alleen goede spelling en verhaal opbouw. 4.20/5



8. Ben jij ooit naar het animecon geweest?

Codedwrench: Nee, dat weet jij ook wel

Naomi:Nee, ik weet niet eens wat dat is

Bryan: Animecon 1x, Abunai 3x en 2x Tsunacon.

Remco:  Nee. Sowieso cosplay enzo zit ik niet in, dus zie ik het nut er niet van in. Misschien dat jij me over kan halen :P



9. Hoe ben je begonnen met anime?

Codedwrench: Een vriend zei dat ik Naruto moest kijken en ik vond het zo vaag dat ik het maar had gedaan

Naomi:Door jou, ik moest Death Note van jou kijken.. De hele nacht lang -.-

Bryan: Op mijn middelbare school ging het alles behalve goed.. en toen kwam ik via Amv's op Toradora en Naruto.. en dat ben ik begonnen met kijken. Anime had me toen zoveel geholpen (met niet suicidaal worden) dat het me heilig is geworden. Heb er wel heel veel mensen mee aangestoken :)

Remco:  Ik ben ooit begonnen met een cartoon serie te kijken. Code Lyoko, een franse animatie serie, sprak mij zo enorm aan dat ik evrder ben gaan zoeken naar geanimeerde series. Zo ben ik ooit op Zoids terecht gekomen. Sindsdien ben ik diep in de anime gaan zitten zoeken om goede series te vinden.


10. Wat was je eerste anime?

Codedwrench: Naruto

Naomi:Death Note

Bryan: Je vraagt een beetje 2 keer hetzelfde, m

Remco:  Simpel antwoord: Geen idee. Denk wel na mijn 11de pas in iedere geval



11. Hoe oud was je toen je je eerste anime had gezien?

Codedwrench: Iets van 12

Naomi:13

Bryan: Als ik Pokémon niet meetel (want dat keek iedereen wel als kind xD) dan denk ik op mijn 12/13.

Remco:  Zoids



Het is leuk om zo'n interview te houden, maar dit waren 4 van de 7 mensen die ik geïnterviewd had, die normale en leuke antwoorden hadden. De anderen hadden of niet geantwoord, antwoorden die nergens op sloegen of antwoorden die best wel kwetsend waren xD

おかしい [Okashī] (Full Metal Alchemist)

こんにちは [Kon'nichiwa],

Ik ben de laatste tijd dus echt verslaafd aan Full Metal Alchemist. Waarschijnlijk was dat al opgevallen, maar in heel veel berichten komt Full Metal Alchemist een keer voor. Ik zoek ook heel vaak dingen op google voor mijn blog en voor vermaak. Ik heb nu dus ook heel veel leuke memes van Full Metal alchemist gezien. Ook heb ik er een paar zelf gemaakt en ik wilde dus de memes die ik gevonden heb en zelf gemaakt heb even delen. 

zelfgemaakt

zelfgemaakt

zelfgemaakt

zelfgemaakt

zelfgemaakt